Als je bang bent om te stralen

‘Dat vind ik borstklopperij,’ merkte mijn coachee bij haarzelf op, toen ik haar vroeg om haarzelf wat complimenten te geven.

Plots kwam ik het woord twee keer in korte tijd tegen. 

Want ook in een gesprek met een andere coachee over haar straalangst, kwam het woord op. ‘Borstklopperij, dat is iets wat Amerikanen doen.’ En dat doen ze ook nog eens bij de normaalste zaken: “Zie mij eens van de trap lopen.” Bij wijze van spreken.

Heb jij ook een hekel aan borstklopperij? 

We gaan uitzoeken waarom precies. En of dat wel terecht is. 

Want wie weet kan jouw perspectief wat milder worden, waardoor je een hoop energie in jezelf bevrijdt om trots en geluk te ervaren over je eigen kwaliteiten en successen.

 

Welk probleem hebben we dan precies met borstklopperij? 

Borstklopperij vinden we opschepperij. Arrogante praat waar niemand op zit te wachten. ‘Misschien heeft het ego van die opschepper dat nodig,’ zo gaat de redenering, ‘maar dat zou diegene niet nodig moeten hebben.’ En die opschepper valt daar anderen mee lastig.

In Nederland hebben we een cultuur van behoorlijke bescheidenheid. ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg,’ en voor niet ‘je kop boven het maaiveld uitsteken’. ‘Hoge bomen vangen veel wind’. Wie weet is het overlevering van ons calvinistisch verleden.

Dus. Laten we vooral… onszelf in het gareel houden.

Maar waar leidt dat toe?

 

Hoe jij jezelf gevangen houdt

Er zijn legio aan blokkades die zo’n denkwijze oplevert in jezelf in jouw leven.

Jezelf vooral niet op de borst willen kloppen kan er voor zorgen dat je:

• Jezelf geen complimenten durft of kan geven, waardoor je een onnodig en onrealistisch laag zelfbeeld creëert.
• Anderen niet laat weten wat jouw sterke kanten zijn. Waardoor het moeilijker wordt om mooie kansen aan te trekken, zoals promoties of leuke klussen die écht bij jou passen.
• (Onbewust) bang wordt om succes te bereiken. Want wat zullen mensen er wel niet van vinden? En daarmee je eigen succes in de weg gaat saboteren.

 

Hoe kan je er dan wel constructief naar kijken?

Laten we eerst eens onderzoeken hoe waar die negatieve kijk op borstklopperij is. En laten we beginnen met het slechte nieuws:

Het is natuurlijk waar dat hoge bomen veel wind vangen, en je kop boven het maaiveld uitsteken een risico vormt. Je mag het van mij aannemen, ik weet hoe het is wanneer je YouTube kanaal wat tractie krijgt en er opeens haatreacties op je afkomen of 200 mensen je samen aan het bespotten zijn. Yes, overleefd! 😉

Aan de andere kant: hoge bomen vangen ook veel goede wind. Ik weet ook hoe het is als een veelvoud van 200 mensen je samen aan het ophemelen zijn 😉 

Dus je kan juist ook veel leuke en lieve reacties mislopen. 

Je kop niet boven het maaiveld uitsteken komt met verborgen kosten. De leuke reacties mislopen is er één. Je dromen mislopen is een nog veel grotere. Spijt van het nooit geprobeerd te hebben… En al het moois dat jij aan de wereld had kunnen schenken met jouw talenten.

Is normaal al gek genoeg?

Als we echt even heel serieus over die vraag nadenken, ben je vast het volgende met me eens:

Het is nodig voor jezelf de juiste balans te vinden: lekker gek doen wanneer jij daar zin in hebt, en ook ruimte hebben voor serious business en jezelf eventueel wat aanpassen hier en daar als het nodig is of niet anders kan. En jezelf niet op de kop zitten als je af en toe of in veel aspecten ook gewoon best normaal bent. 

Normaal zijn mag. Gek doen mag. 

En elke situatie vraagt om iets anders. 

Met je kids kun je lekker gek doen. En als je iets geks aan wilt doen naar je sollicitatiegesprek… dan is het je eigen keuze of je het risico wilt lopen gek aangekeken te worden. Maar wie weet vinden ze daar jouw soort gek juist wel heel erg leuk en krijg je juist de baan!

Veel redenen dus om jezelf jezelf te laten zijn. En jezelf dus ook lekker te laten stralen zoals je bent.

Tot slot reserveer ik het woord borstklopperij toch nog steeds voor arrogante opschepperij. 

Ik vind het niet erg als iemand anders het voor zijn/haar ego nodig heeft zichzelf even trots te kunnen voelen. Dat is prima. Hebben we allemaal nodig! 

Waar ik de grens trek is als het anderen schaadt. En waarschijnlijk… doe jij dat van nature bijna nooit.

Heeft jouw medestudent zojuist een 4 gehaald en jij een 8? Niet het juiste moment om jezelf flink op de borst te kloppen. Je mag je trots voelen. Heerlijk. Maar waarschijnlijk wil je nu vooral even iets bemoedigends tegen jouw medestudent zeggen.

Ben je op de babyshower van een vriendin? Niet het juiste moment om een lang verhaal af te steken over hoe geweldig JOUW baby is. Je mag je trots voelen op je eigen baby, en een opmerkinkje kan geen kwaad. Maar waarschijnlijk wil je nu vooral iets leuks horen van jouw vriendin over haar baby.

Volgens mij kan jij die balans en grenslijn prima aanvoelen.

Ga dus op die balans zitten: de juiste mate van trots. 

Geen geforceerde bescheidenheid die jouw eigenwaarde en leven aantast. En ook geen opschepperij waar je anderen mee schaadt. 

De juiste mate van trots kan je samen met jouw naasten delen, en dan wordt je er allebei blij van.