Wanneer het donker mooi is

‘Ik moet er gewoon door,’ vertelt Lisette mij (niet haar echte naam).

Net als vele anderen loopt ze het liefst hard weg van nare gevoelens.

Net als vele anderen, weet ze echter ook dat haar ‘struisvogel strategie’ niet werkt.

Jaren heeft ze geprobeerd ervan weg te lopen, maar nu is ze er klaar voor: Ze wil het psychologische werk doen dat nodig is om écht verder te komen. Het licht aan het einde van de tunnel, daar wil ze heen. Die tunnel natuurlijk liever niet, maar dat moet dan maar. Want het alternatief – blijven zitten met alle angsten en het leven niet écht leven – is nog erger.

We hebben allemaal zaken in onszelf waar we liever niet naar kijken. Dingen die we liever niet voelen of zelfs maar weten.

Eén van de grondleggers van de Westerse psychologische wetenschap, Carl Jung, noemde dit onze schaduwen.

Als we het aandurven wél ‘het licht van ons bewustzijn’ op onze schaduwen te schijnen, valt ons veel goeds toe. Dit deel ik graag met je, want dat is wat je helpt ervoor te gaan.

Door schaduwwerk te doen…

Herstelt jouw heelheid en omarm je jezelf in nieuwe aspecten. Je ontwikkelt meer eerlijkheid, acceptatie en compassie naar jezelf toe.

Je verwerkt trauma’s / nare herinneringen, waardoor je weer fris in het NU komt te staan.
Je ontwikkelt een goede manier van met nare dingen omgaan die jou helpt in allerlei nare situaties in je leven. Bijvoorbeeld wanneer je pijn ervaart of ontevreden over jezelf bent.

Maar misschien denk je nu, net als Lisette: ‘Oké, dat zijn goede resultaten. Maar wat je ervoor moet doen, het schaduwwerk zelf, is misschien wel verschrikkelijk.’

Vandaag nodig ik je graag uit daar positiever naar te kijken.

Heb je wel eens meegemaakt dat iets pijn deed, onprettig was of heel verdrietig, maar dat je daar toch ook rust of genot in kon vinden?

Schaduwwerk heeft een grote schoonheid als je je er aan kan overgeven. ‘Schone pijn’ noemde een studiegenootje van me het.

Het is een pijn die weet te stromen, waardoor je ook kan voelen dat het zin heeft dat je de pijn toelaat.

Juist door je te laten raken in je hart, ben je op dat moment heel verbonden met jezelf.

En heel misschien kan je ergens in dat proces zelfs wel wat nieuwsgierigheid en verwondering ontdekken: ‘Oh dáárom ben ik nog steeds zo boos op mijn moeder’ of ‘Oh ik wist niet dat mijn schuldgevoel zó diep ging!’

Of misschien is de thrill van vooruitgang al genoeg voor jou om van het proces te genieten. Je zult niet de enige zijn die een kick krijgt uit weten dat je leven steeds beter wordt door het innerlijk werk dat je verzet.

Om de schoonheid in het schaduwwerk te ervaren heb je bereidheid nodig om de sprong het diepe in te wagen. Een vertrouwen dat wat je ook in jezelf zult tegenkomen, het beter is om het licht van jouw bewustzijn erop te laten schijnen, omdat dat de weg naar heling is.

Heb de intentie om jezelf tegemoet te treden met zoveel mogelijk acceptatie en compassie.

… and healing is yours 🙂

Voelt het heel erg eng? Hier nog twee snelle tips:

1. Stap voor stap het diepe in

Natuurlijk kan je het stapje voor stapje doen.

Om bij het voorbeeld van traumatische herinneringen te blijven: begin gerust met één van de minst erge herinneringen. Ervaar dat het kan helen als je het durft aan te kijken. En ga dan pas verder naar ergere herinneringen.

2. Begrens de tijd

Wat ook een veiligheid kan scheppen is er een tijdsbegrenzing op zetten.

Ik heb er vaak een wekkertje voor gezet; een half uurtje trauma heling. Of deelname aan een schaduwwerk workshop van een paar uur.

Dan weet je dat het proces ook weer gaat ophouden. En dat zolang die wekker nog niet gaat, jij je er volledig aan wilt overgeven.

Ik hoop je te hebben laten zien dat schaduwwerk niet alleen maar afzien is.

Ik wens jou veel moed en heling toe. Op dat je mag uitkomen bij de hoofdprijs van het schaduwwerk: een steeds verder geïntegreerd zelf.

Én dat de weg naar dit soort heling, integratie en geluk ook mag sprankelen.