Ja, innerlijk rust is ook weggelegd voor ‘geboren’ perfectionisten

Perfectionisme. Het ene moment vind je dat je niets goed kan doen. Het andere moment ben je weer hard bezig perfect te zijn. Twee uitersten op een spectrum.

Wat zal er te vinden zijn in dat land in het midden? 

We gaan het hebben over nuance en balans. Zodat je aan kan komen in dat midden waar realiteitszin, innerlijke rust en eigenwaarde te vinden zijn.

Het volgende is mij opgevallen bij mezelf en coachees. Ben jij een perfectionist? Dan zal je vast zien dat het ook op jou van toepassing is. Ik ben benieuwd, stuur me gerust een berichtje terug.

Perfectionisme is een vorm van zwart-wit denken. 

Dat doen we allemaal wel eens. En vooral als we in situaties hebben verkeerd waar dat nodig was. Bijvoorbeeld omdat je opgroeide met ouders die te veel van jou verwachtten en eisten. 

Perfectionisme kan dan een vorm van zelfbescherming zijn geweest: 

Pleasen door fouten niet te laten zien en flink op je tenen te lopen. Wellicht heb je er jezelf inderdaad een hoop ellende mee bespaard. Boze opmerkingen van je moeder, bijvoorbeeld. ‘Dankjewel, jonge ik, goed gedaan.’

Maar nu slinger je heen en weer: 

Je probeert perfect te zijn om het negatieve oordeel van anderen te voorkomen. En wanneer dat de soep in lijkt te lopen, lijkt het alsof jouw wereld een klein beetje vergaat (‘Help!’ roept jouw onderbewust, ‘Die boze moeder kan ieder op mij af komen.’). 

En dus maak je jezelf klein, verberg je jezelf of probeer je de handdoek dan maar in de ring te gooien: ‘Dit gaat toch nooit goed komen met mij. Ik ben waardeloos’.

Oké, genoeg over het zwart-wit denken. Tijd voor nuance.

In het realistische middenland vind je o.a. dit:

• Acceptatie van de imperfecties die er nu eenmaal zijn in de wereld, anderen en jezelf. We zijn allemaal maar mensen.
• Het gevoel dat je goed genoeg bent (ook al maak je net als iedereen je fouten).
• De wetenschap dat jij van fouten kan leren en kunt verbeteren. Als je wilt, of als dat nodig is.
• Het voelen van jouw eigenwaarde. Ben je een leuk persoon? Doe je een hoop goed? Ben je zorgzaam, getalenteerd, breng je licht de wereld in? Hou je ervan jezelf te zijn?

Kan je zien dat jouw zwart-wit denken niet klopt? Niemand is volledig waardeloos. En niemand is volledig perfect.

Zet, als je wilt, nu de intentie om het perfectionistische zwart-wit denken los te laten.

Merk het vanaf nu op wanneer je in dat zwarte gat beland of weer eens op je tenen loopt. Laat in plaats daarvan nuance jouw leven in. Tijd voor nieuwe programmering.

Je bent oké. Je hebt net als iedereen je eigen onvolmaaktheden. Die mag je accepteren of wellicht kan je ze met wat tijd verbeteren. Je bent waardevol.

Het is echt o-ké.