Hoe maak je ziekte draagbaar?

Ziekte. Meestal hebben we er een hekel aan.

Dagen van keelpijn, koorts, misselijkheid, infecties of weer eens met het een of ander naar de dokter. Zelf denk ik dan vaak: ‘Zodra ik beter ben, zal ik echt heel gelukkig zijn!’ Alsof ik het universum beloof dat ik vanaf nu dankbaar zal zijn voor alles. Zolang ik maar niet meer ziek hoef te zijn! 😉

Nog veel vervelender zijn natuurlijk de chronische ziekten. 

En dan vooral die chronische ziekten die mensenlevens jaren en jaren volledig ontwrichten. Misschien heb je wel te weinig energie, te veel pijn, of een te warrig hoofd, om nog de dingen te kunnen doen die jou gelukkig maken. Zoals je vrienden zien, je hobby’s, je werk… 

Maar het is ook juist deze laatste groep zieken van wie we heel veel wijsheid kunnen opdoen. Of het voor jou nou gaat om dat dagje koorts, die jarenlange blessure of een levenslange rugaandoening. 

Chronisch zieken leren ons als geen ander hoe om te gaan met ziekte.

En vandaag deel ik graag met je wat ik van hen heb mogen leren over acceptatie, overgave en zelfliefde.

Acceptatie

Eerst ga je natuurlijk naar de dokter. Of hoop je, net als ik, dat heel veel sterke kruidenthee of wat supplementen het voor je gaan oplossen. En dan is er altijd nog de paracetamol en warme kruik. 

Tot op zekere hoogte valt er veel te doen aan ziektes. Maar ook is er vaak een limiet aan de mogelijkheden. Misschien moet je wachten tot jouw lichaam het virus weer heeft opgeruimd. Of misschien heb je een chronische ziekte waar je al een hoop therapieën voor geprobeerd hebt, maar niets helpt tot nu toe.

Dat is het moment dat er in de fysieke realiteit even niets te veranderen valt. 

Het enige waar je nog wel een keuze in hebt: 

Jouw weerstand jouw weerstand laten zijn, of oefenen in acceptatie van de realiteit.

De meest ongelukkige chronisch zieke zal je alleen maar vertellen: ‘Dit wil ik niet meer.’

De meeste gelukkig chronisch zieke zal je vertellen: ‘Dit is waar ik op dit moment last van heb. Zo zij het. Ik leef ermee en ik probeer er het beste van te maken.’

Merk trouwens op hoe het, vanaf dat laatste perspectief, ook veel makkelijker is om aan te komen bij andere positieve ideeën. Zoals wat de ziekte – geluk bij ongeluk – jou gebracht heeft.

Overgave

Overgave is wat mij betreft nog net een stap verder dan acceptatie. 

Het is niet alleen een ‘Oké, dit is nu zo, zo zij het.’. Het is ook een ‘Kom maar, ziekte, ik laat de hele ervaring mijn ziel door rollen.’ 

Het is het verschil tussen vaststellen dat er een zee is, versus met open armen midden in de golven van de branding te gaan staan.

En daar zit een bepaalde schoonheid in.

Overgave is moedig. Overgave is een blootstelling aan het bestaan zoals niet iedereen dat aandurft. En tegelijkertijd is het uiteindelijk juist de weg van de minste weerstand.

Want het klinkt misschien gek, maar overgave kan een hoop voldoening brengen. 

Heb je bijvoorbeeld wel eens opgemerkt hoe irritante pijn plotseling niet meer zo irritant wordt wanneer je er met rust jouw innerlijke aandacht op vestigt? Pijn kan dan zelfs ook wel eens een mooie of interessante gevoelservaring zijn.

Zie je de spiritualiteit die schuilgaat in het kunnen doorvoelen van alle ongemak? En wie weet geeft het je nieuw inzicht, in wat je het belangrijkste vindt in het leven. Niet zelden is een periode van ziekte een transformerende ervaring.

Je bent op zo’n moment van overgave aan de ziekte heel dichtbij jezelf. Bij jouw eigen gevoel. Bij jouw eigen lijf. Bij de weerbarstigheid én schoonheid van het leven.

– Deze inspiratie post met onder andere heel veel dank aan mijn lieve, wijze en zieke vriendin Gemma. En aan alle coaches met chronische ziekte van wie ik heb mogen leren. –