Verslaving en Diepe Heling
Verslaving. Ook ik ken het.
Als kind at ik bijvoorbeeld te veel snoep. Daar dacht ik toen niet zoveel van. Dat leek me heel gewoon. Pas toen mijn lichaam ziek bleef worden erdoor, en ik ermee wilde stoppen… kwam ik erachter dat dat zo makkelijk nog niet was. Het kostte me jaren om mijn balans te vinden.
Ik gebruikte suiker en lekkers om van alles comfortabeler te maken. Moe? Een pijntje? Verdrietig? Chagrijnig? Bang? Van alles ‘viel op te lossen’ met chocolade en chips.
Echt iets oplossen doet het natuurlijk niet. Dat ken jij vast ook wel. Misschien heb jij andere verslavingen. Misschien scroll je eindeloos op social media. Rook je. Of kan je niet zonder gezelschap. Het het enige waar de slechte gewoonte je mee helpt, is waarschijnlijk van de regen in de drup.
Laatst was ik bij een bijscholing voor coaches, ter voorbereiding op de opleiding voor coaching en therapie die ik zelf in 2024 geef (houd mijn mail de komende weken in de gaten als je zelf coaching en therapie wilt geven en uitgenodigd wilt worden voor de jaartraining). Het onderwerp verslaving kwam langs en er werd gesproken van simpele of complexe verslavingen.
Simpele verslavingen zijn slechte gewoontes die je in een paar therapie sessies kan oplossen. Complexe verslavingen kosten vaak jaren om op te lossen, omdat er problematiek onder zit.
De problematiek die onder verslaving schuil kan gaan ligt vaak op de volgende thema’s, misschien herken jij ze wel?
Geen veilige verbindingen met de mensen om je heen. Bijvoorbeeld: durf je anderen in vertrouwen te nemen? Of voel je je onzeker? En laat je liever niet het achterste van je tong zien, uit angst om veroordeeld te worden?
Onvoldoende vermogen om je eigen gevoelens de ruimte te geven, ze te erkennen en er op een prettige manier mee om te gaan.
Onverwerkt trauma, vaak uit je jeugd. Uiteraard is dit meestal ook de oorsprong van de twee bovenstaande punten.
Soms zijn alle stoppogingen die alleen maar gaan over stoppen met het gedrag dat je dwarszit, tevergeefs. Elke mislukte poging iets aan je verslaving te doen, kan je ook weer ontmoedigd doen voelen. Beschaamd of zelfs schuldig. Terwijl het dus eigenlijk zo begrijpelijk is dat je ermee blijft worstelen.
Zelf daal ik daarom het liefst met cliënten af naar de kern van het probleem, de wortels van de verslaving. Op die diepe laag kan je helingswerk doen waar je hele leven van opleeft. Het oplossen van de verslaving, kan dan zelfs vanzelf gaan, of opeens veel moeitelozer worden.
